Al reizend door het land van Insulinde, realiseert ook heer ter Buyl zich hoe ‘donatie fatigued’ hij is. Aanhoudende beelden van bosbranden, tsunamis, overstromingen, aardbevingen, verkiezingen… het doet hem weinig meer, en zeker niet als hij druk is met vakantie vieren.
De Pakistaanse ramp maakt vooralsnog weinig fondsen vrij. Dit is niet vreemd. Het is gewoon niet slim een watersnoodramp te plannen in Augustus. En daarbij is het ook een onsympatiek land waar je als expat nooit heen zou willen; dat “land van de zuiveren” dat na de bloederige zuiveringen van 1947* vol zit met enkel enge moslims en pure taliban sympatisanten.
Nu ze het water aan de lippen staat, wordt dit laatse opgeworpen als ‘aanmoediging’ aan ons om toch te gaan steunen: De BBC-radio berichtte vandaag dat als we die mensen laten verkommeren, het extremisme extra zou aangroeien en dan zouden we er weer 20 miljoen taliban strijders bij hebben. Zulks koffiedikkijken is geen zuivere koffie, dat staat als een paal boven water! De heer ter Buyl buigt niet voor blackmail en houdt de poot stiijf op de knip!
Dit zijn zo de overmijmeringen van een heer die, gezeten onder zijn pendopo, terwijl de baboe hem koelte toewuift, peinzend luistert naar het tinkelen van de ijsblokjes in zijn Jack Daniels…
(Sent from Nokia E-series)
*. Jinnah en de All India Muslim League dreven de splitsing van Brits India door bij de onafhankelijkheid, wat resulteerde in een bloedbad met naar schatting een miljoen doden en vele miljoenen ontheemden.
Het Triumvieraat 