We waren, zoals ambieerende gepensioeneerden in spé stil voor jaren, maar nu viel er iets zo schokkends voor dat we een weerwoord wel moesten ophoesten (alcoholische en late-midlife-crisis oprispingen zijnde een ijkpunt van onze betreurenswaardige generatie)
Een Amerikaans commentator had de euvele moed ONZE trotse traditie van “droppings” te bekritiseren als onverantwoord en benevens zware mishandeling van tedere kinderzielen en nog veel erger, enzomeer!
Alle leden van het drieste Triumviraat hebben in hun onbedorven jeugdjaren meegemaakt dat ze in het ijselijke aardedonker wered achtergelaten op een bosweggetje zonder zelfs maar een broodkruimelspoor naar de bewoonde wereld. Hoe wreed is het leven! De ontstentenis van peperkoekhuisjes met kannibale feminine geriatrische medemensen en de overvloed aan zand-, wandel-, fiets- en overige paden en lanen, waarlangs als door voorzienigheid een rijkdom aan stevige wandeltakken en puntige pijnappels te vinden was, behoedden ons klaarblijkelijk voor het lot van herhaalde kinderverkrachtingen en alien abductions, want nimmer werd de onderschepping van een droppingsgroep onderdeel van politieonderzoek, maar bedenk toch eens de vreselijk gruwelijke ontberingen waaraan onze ouders ons hardhartig blootstelden in deze donkere dagen! (Hm, ben best wel tevreden met deze samengestelde volzin.)
Ik herinner me met jeugdsentiment de dropping ooit opgezet vanuit Soest door onze onvolprezen zesdeklasonderwijzer Chiel Klijssen en prachtige kwekelinge Ernestien (die inmiddels ook wel gepensioneerd zal zijn). Alsook de speurtocht in mijn eerste jaar aan de RUG door de Drentsche bossen, waarin ik steevast de verkeerde richting aanwees, zodat mijn jaargenoten me wijselijk gebruikten als anti-kompas. Ach, de slordigheden die men zich damals kon veroorloven…
Mijn tienerdochter is inmiddels al 27 (bijna bejaard, zeg nu zelf) en op reis door Azië en liet mij net weten platzak te verkeren op Phuket, met buikloop. Of Paps even wil bijpassen… Tja, een heer vraagt zich toch wel even af of een droppinkje of twee in de Laplandse wildernis, zonder smartphone, wellicht enig respect voor budgetdiscipline had geinstalleerd in betrokken jeugdigen. Wij waren financieel onafhankelijk op die leeftijd, onze ouders waren getrouwd met kinderen. Glijdt onze beschaving af naar een permanente embryonale staat? Het lijkt er wel op.
En kijk, een heel jeremieerblogje zonder, zelfs maar in een enkele zinssnede een Amerikaanse president aan te halen; best wel momple.
Het Triumvieraat 
De troef overklast alle andere kaarten en levert een winnend spel op. Maar trump kan in het Engels ook andere betekenissen hebben, zoals een ‘bagatel’. Als werkwoord kan trump ‘bedriegen of oplichten’ betekenen, maar ook ‘op onscrupuleuze wijze beramen’ en ‘verzinnen of fabriceren’, zoals in trumped-up charges [verzonnen beschuldigingen, vert.].
Maar deze blogpost geeft met recht reden tot Trompetgeschal.
Een teken van leven.
Houd dat vol en blijf schrijven.
Zonnige groet,
Hoi Rob,
Eerder klaroengeschal voor jouw vasthoudendheid! Vele malen hebben we op het punt gestaan nog een schot af te vuren (en wat Trump betreft: Ik bedoel de verleiding was ZOOO groot). Er komen tenminste enkele blogjes aan (Ik ben onverwachts op vakantie; ja dat gebeurt niet zo vaak, zelfs niet in NL, wat?). Ken jij de kortjan?)