Op de vraag wat Thailand nu zo’n prettig land maakt om te wonen, zijn vele antwoorden te bedenken.”Phratet Thai’ -Thailand dus- betekent “land van de vrije mensen’. In zekere zin is dat geen misnomer. Terwijl de gedachte om een klein kind naar de winkel te sturen voor een pakje peuken bij menig politiek correcte droogneuker de soyamelk door de neusgaten naar buiten doet spuiten, is dat in Thailand doodnormaal. Op de brommer hoef je geen helm op, op het platteland bestaat geen maximum snelheid, de borden staan er alleen om de schijn op te houden, je kunt bellen achter het stuur en wanneer je eten wilt verkopen op straat hoef je niet bang te zijn dat er meteen een heel symfonieorkest laboranten met pipetten en petrie schaaltjes aan je broek hebt hangen, die meteen je toko dichtgooien, wanneer ze een onschuldige bacteriekolonie aantreffen in de vissoep.
Wanneer je land hebt en je wilt daar een huis op bouwen dan bouw je dat huis zonder eerst door een lawine papierwerk heen te hoeven werken en hetzelfde geldt voor het beginnen van een eettentje.
Aanstekers hebben geen kinderslot en op het dekseltje van een koffiebeker staat niet: “pas op, heet”.
Deze, en talloze andere zaken zijn een presentatie van de afwezigheid van excessieve overheids bemoeienis met het leven van mensen. Het woud van regels die je aantreft in veel westerse landen, Nederland voorop, levert in bijna alle gevallen een nieuw soort mens op: “Homo Frustratus”.
De frustratie komt niet alleen voort uit de dagelijkse worsteling met regels, verboden en verordeningen waar mensen mee te kampen hebben, maar ook het gevoel door de overheid als een klein kind behandeld te worden.
Nu zult U, hondstrouwe, kritische lezer, misschien tegenwerpen: ja, maar veel van die regels en wetten zijn er toch in ons aller belang? Zonder die regels zou het toch een puinhoop worden?
Is dat zo?
Wanneer de overheid er vanuit gaat dat mensen zelf niet kunnen nadenken, zelf niet kunnen besluiten om een helm op te zetten alvorens op de motor te stappen, dan verdenk ik die overheid ervan minachting te hebben voor het volk.
Laat de overheid zich maar bezighouden met zaken als armoede bestrijding, milieukwesties en eindelijk eens die achterlijke legers afschaffen, zodat we geen negentien-jarige kinderen meer naar stofnesten hoeven te sturen om aldaar onze regelneven democratie bij de bewoners door de strot de duwen.
Zo, nu even een ‘pas op, koud’ biertje…
Een alledaags gezicht: de motor als familie voertuig…
Foto: Internet
Het Triumvieraat 