Hoor de wind waait door de bomen en de sneeuw plakt tegen de ramen. We ondergaan opgewekt de eerste sneeuwstorm van het seizoen in Tornio. Ik heb mijn sneeuwlaarzen uit het vet moeten halen om het woon-werk traject te kunnen trotseren. Het is eigenlijk nogal vroeg in het seizoen voor sneeuwstormen, wat me zorgen baart. Vorig jaar hadden we ook een weekje mild winterweer in Oktober, maar daarna duurde het tot ver in Januari voordat de winter terugkwam. Dat trauma willen we niet nog eens beleven. Hier zijn wat plaatjes die ik de afgelopen dagen gemaakt heb (om het manco aan beeldmateriaal in mijn hieraanvoorafgaande blogjes wat uit te balanceren).
Mijn “achtertuin” vanuit het keukenraam overzien. Het gebouwtje links is onze barbecuehut. Er is op dit moment nog geen vlokje aan de lucht.
Nog een plaatje vanuit mijn keukenraam gemaakt en op deze is de rivier wél te zien (evenals de weerspiegeling van de camera… momple)
Een plaatje van de dode rivierarm die de grens met Zweden vormt, niet ver van mijn kantoor. En ja er ligt ijs op het water, maar hier dus geen speculaties over elfdorpentochten.
Eén van deze ramen is mijn keukenraam. Het sneeuwt flink en het is van die plaksneeuw, geen echte wintersneeuw. Dit plaatje is geschoten vanuit de beschutting van de barbecuehut op het eerste plaatje.
En om het af te leren nog eentje van het frisbeegolfpark dat ik passeer op weg naar mijn werk. Frisbeegolf kan ook gespeeld worden als er sneeuw ligt (zolang het niet een al te dik pak is) en dat is best een voordeel in onze contrijen.
Heilaas is deize blizzagt het gevolleg van een aangewakkâhde zuidenwint die wagme lug ùit sentraal uigopa meivoegt. Mohge gaat het al reigene en krège we nogmaal dùistâh hegfsweâh, blèh.
Nah, nah, hieah reigunt ut ook elleke dag hoag.
RIP Haagse Harrie