Op deze vroege ochtend wilde heer Terbuyl aangeven dat het leven van een executive expat dan wel niet over lijken gaat (in tegenstelling tot het bestaan van gefrustreerde latent-homosexuele pseudo-agrariërs uit Noorwegen), maar ook niet over rozen! U kunt voetstoots aannemen, waarde lezer, dat de volgende beelden de al dan niet ongeschoeide werkelijkheid weergeven van de lijdensweg van een heer, waarover later meer.
Geen wonder dat de Yanks weg wilden uit Indochina, bloedjeheet bij de pool! Dit doet een heer echt niet voor de lol. Voetmassage anyone?
Wij zouden de waarheid met voeten treden indien we zouden verklaren op goede voet te staan met het management van deze slooprijpe toko.
Schoenpoetsers ho maar in dit tranendal; moet een heer dan echt alles zelf doen?
Een heer moet wel op grote voet leven in zo'n accomodatie. Zie eens hoe ver het wel niet is naar het water... Ik bedoel maar, een draagstoel ligt voor de hand, toch?
Als heer ben je wel gedwongen zo'n kokosknots van een drankje (alias Coco Lada) helemaal zelf op te lurken. Niet leuk!
Deze beelden vormen slechts een voetnoot bij de bloemlezing van de beproevingen van een heer in den vreemde. Spoedig zal u, waarde lezer deelachtig gemaakt worden in het alledaagse, doch nooit banale, lijden van heer Terbuyl.
Wat een heerlijk mopperblog:-)
Ik leef met jullie mee …..
Regenachtige vakantiegroet
@Antoinette,
Dit is slechts een opwarmertje, de echte klaagzang volgt nog.
@Rob,
Het is nauwelijks in woorden uit te drukken, de ontberingen van een heer in de tropen.
Ja, het valt niet mee. Ik heb grote bewondering voor jullie. Hm, wil ik soms een wit voetje halen? Heb ik al! Twee zelfs. Hoewel nu prachtig gebruind door de zon. Mooi dat er sandalen bestaan. Wisten jullie dat?
Wat een narigheid, kommer ende kommervolle kwel. Het karma van de heer ter Buyl moet in zijn vorige leven een gevoelige deuk hebben opgelopen. Dit verdient niemand. Ik kan aan het voetenwerk zien dat jullie er helemaal doorheen zaten.
Wat doet al dat onkruid daar overigens om en rond dat open riool?
cor
De narigheid in beeld
@Apie,
We hebben in de wandelgangen geruchten vernomen over tropenschoeisel dat op de zwarte markt verkrijgbaar zou zijn onder de clandestine naam “teenslipper”.
@Cor,
Het was afzien hoor, geen draagstoel, laat staan eentje met baldakijn, en dan die rotzooi overal; u breekt me de bek open. Het vervolgblog zal onze treurnis uit de natte zakdoeken doen.
@Paco,
Ga je naar nare nabijheden, dan is de narigheid ernaar.
Wat een lijdensweg, inderdaad.
Ben of jullie de volledige klaagzang wel zullen overleven.
Heb het niet gehaald om nog een bijdrage te schrijven en kom vanaf vandaag een maand niet op ‘t blog. We gaan nieuwe activiteiten doen voor de Jingpo-kinderen. Dit keer nemen we 6 Beijingse vrijwilligers mee. Tot eind augustus!
Veel success in de Jingpo bergen. Schiet wat plaatjes, dan kunnen we erover horen op ‘t blog.
Wat hebben jullie het toch slecht!
Overigens, heb ik afgelopen week in het Verenigd Koninkrijk een week lang dezelfde stralende blauwe hemel kunnen vastleggen.
(Oke, het was de 9e poging waarbij we nu eindelijk eens naar het Zuiden gingen…)
Pingback: Ondraaglijk Lijden | Het Triumviraat
u kunt voetstoots aannemen dat het veel voeten in aarde had voordat heer neybacker hier vaste voet aan wal zette
wanneer volgt er een special over het gebruik van bordeelsluipers in het land van insulinde
Heer E. Ik zou zeggen; leef je uit…
Pingback: Een Blekertje lopen | Het Triumvieraat