Na een onverdiende vakantie met mijn vrouw, mijn emotiegenoot en diens vrouw op een eiland waar volgens de statistieken 4 meter regen per jaar valt en waar volgens andere statistieken zes miljoen rubberbomen staan, meld ik mij weer ter blogge en ter schole, waar over twee weken de examens losbarsten…
Met Rene op Koh Chang, alwaar we de rubberquota’s doornemen…
De periode tijdens en na de examenweek wordt door mij en mijn collega’s met afgrijzen tegemoet gezien. Niet zozeer vanwege die examens, die overigens door de leerlingen wel met ademstokkend afgrijzen tegemoet gezien worden, maar vanwege de papierhandel die in deze weken ingeleverd moet worden bij de schooladministratie. Er liggen complete regenwouden op de planken met rapporten, staatjes, memo’s, lijsten, velletjes met staafdiagrammen en chot mag weten wat nog meer aan cellulose materiaal en dat op een school die zich IT school noemt.
Thais zijn dol op papiertjes. Om gegevens gewoon op een cedeetje te zetten is op onze h-itech school het idee van een waanzinnige.
Elk jaar wordt er van ons verlangd om met percentages te komen van studieresultaten van leerlingen. Alle leerlingen worden op 1 hoop gegooid, ongeacht nivo, leerjaar, leeftijd en wij gaan dan aan de slag met percentages: 2% blijkt dan een 10 voor Engels te hebben, 17% een 9, 21% een 8, etc. Wat moet je met dergelijke informatie, wanneer alle leerlingen van zeg, VMBO-nivo tot gymnasium door elkaar heen gegooid worden en daar een rekenmodel op losgelaten wordt? Daar valt met de beste wil van de wereld toch geen conclusie uit te trekken? Volgens het Thaise Ministerie van Onderwijs wel. Die luidt: Hoe meer papier hoe meer vreugd.
Thailand is overigens niet het enige land ter wereld waar nietszeggende statistieken tot waarheden verheven worden. Het Nederlandse on-line magazine Wereldexpat kopte een aantal weken terug met: ‘Nederlandse expats gaan twintig jaar eerder dood” Wat bleek, een ‘wetenschapper’ was, gebaseerd op lijsten van Nederlandse ambassades van overleden Nederlanders in den vreemde, gegevens van 2 begrafenisondernemers die internationale uitvaarten verzorgen en Nederlandse huisartsen(?). De onderzoeker vermeldde bij haar wereldschokkende uitkomst wel nog even fijntjes dat ze niet wist of de in haar onderzoek opgenomen gevallen van in den vreemde ter ziele gegaande landgenoten, toeristen, expats dan wel emigranten waren. Ze slingerde desondanks wel de conclusie dat expats –toeristen en expats zo doende op 1 hoop gooiend- 20 jaar eerder dood gaan de wereld in, een vaststelling die ‘Wereldexpat” natuurlijk dankbaar plaatst met een vette kop.
Het klopt inderdaad. Je hebt leugens, vette leugens en…statistieken.
Foto: Ning
Het Triumvieraat 